Happy Campers
Door: Coralie
Blijf op de hoogte en volg Marty&Coralie
12 Juli 2018 | Frankrijk, Montjoie-en-Couserans
We zijn inmiddels een dikke 260 km op weg. Nog 189 km te gaan. We hebben een pokke-eind gelopen. De Pyrenëen verschijnen boven ons. Op dit moment op nog geen 10 km van ons vandaan verrijsen de machtige bergen. Een prachtig uitzicht vanuit onze camping. Maar ook een huiverig vooruitzicht. Binnen nu en een week staan we op 1300 meter hoogte. We kamperen op plekken die we nooit gaan vergeten.
Maar... het worden zware. Op dit moment staan we op 500 meter, dus we hebben nog een flinke klim.
Morgen gaan we naar 700, overmorgen naar 1088, om vervolgens weer naar beneden te donderen naar 500 meter.
De mokerslag komt weer Lourdes: 1300 meter, waar we gaan slapen in een yurt (soort tent).
De blaren van Marty genezen, al blijven er wel zwakke plekken over. We plakken en plakken maar om de boel onder controle te houden. En ik? Ik heb gewoon vreselijk pijn in mn donder. En dan op zo'n camping matrasje in een tent...
Nu 3 dagen op rij. Maar das nog niet eens erg. De mensen om ons heen maken het ons niet makkelijk. Snappen het wel hoor, ze zijn op vakantie en willen vertier. Deze weg wordt jaarlijks maar door 300 mensen bewandeld, dus de cultuur is er niet naar. Vanmorgen vroeg vertrokken na een slapeloze nacht.
Het kleintje van de buren begon 's nachts te huilen. F*ck. Dat dat kind zn kop niet houden? Waarom ga je uberhaubt kamperen met een baby. Mja, we kunnen niet oordelen. Maar feit van dat de man des tent zn tent vlak voor de uitgang het gezet, en vervolgens vlinder ging vangen (de bruut), wat hem niet bepaald sympatiek maakte en het ergerniveau van zn huilende kind behoorlijk verhoogde.
Dus, wij in het stikdonker dat bos in. Vreselijk, nou echt nooit meer. Ik weiger. Horen we ineens in dat donkere bos *krak*. SLIK! Het liep een 20 meter met ons mee. We weten niet wat het was. Ik heb gezworen dat we nooit meer in het donker in het bos gaan lopen. Marty was er wel nuchter onder. Een vogeltje, een verwilderd hondje... yeah... right... het was een bloeddorstige weerwolf, mja I rest my case.
Nu zijn we, ongeschonden en daasloos, aangekomen op een leuke camping. Net een flinke onweerbui op ons kop gehad met regen. Morgen verder, 23 km naar Audressein, waar een fijne B&B op ons wacht!
Maar... het worden zware. Op dit moment staan we op 500 meter, dus we hebben nog een flinke klim.
Morgen gaan we naar 700, overmorgen naar 1088, om vervolgens weer naar beneden te donderen naar 500 meter.
De mokerslag komt weer Lourdes: 1300 meter, waar we gaan slapen in een yurt (soort tent).
De blaren van Marty genezen, al blijven er wel zwakke plekken over. We plakken en plakken maar om de boel onder controle te houden. En ik? Ik heb gewoon vreselijk pijn in mn donder. En dan op zo'n camping matrasje in een tent...
Nu 3 dagen op rij. Maar das nog niet eens erg. De mensen om ons heen maken het ons niet makkelijk. Snappen het wel hoor, ze zijn op vakantie en willen vertier. Deze weg wordt jaarlijks maar door 300 mensen bewandeld, dus de cultuur is er niet naar. Vanmorgen vroeg vertrokken na een slapeloze nacht.
Het kleintje van de buren begon 's nachts te huilen. F*ck. Dat dat kind zn kop niet houden? Waarom ga je uberhaubt kamperen met een baby. Mja, we kunnen niet oordelen. Maar feit van dat de man des tent zn tent vlak voor de uitgang het gezet, en vervolgens vlinder ging vangen (de bruut), wat hem niet bepaald sympatiek maakte en het ergerniveau van zn huilende kind behoorlijk verhoogde.
Dus, wij in het stikdonker dat bos in. Vreselijk, nou echt nooit meer. Ik weiger. Horen we ineens in dat donkere bos *krak*. SLIK! Het liep een 20 meter met ons mee. We weten niet wat het was. Ik heb gezworen dat we nooit meer in het donker in het bos gaan lopen. Marty was er wel nuchter onder. Een vogeltje, een verwilderd hondje... yeah... right... het was een bloeddorstige weerwolf, mja I rest my case.
Nu zijn we, ongeschonden en daasloos, aangekomen op een leuke camping. Net een flinke onweerbui op ons kop gehad met regen. Morgen verder, 23 km naar Audressein, waar een fijne B&B op ons wacht!
-
12 Juli 2018 - 17:39
Ad:
Altijd weer leuk geschreven. Het wordt spannend! Geniet van het zwembad en tot morgen. -
12 Juli 2018 - 19:56
Emo:
Vind het leuk dat jullie zo genieten -
12 Juli 2018 - 19:59
Marja:
Bikkels zijn jullie! Dikke kus! -
13 Juli 2018 - 16:08
Hans:
Hallo kanjers
We leven met jullie mee maar genieten jullie er wel van? Het is een ervaring die je nooit meer gaat vergeten
Je kunt er een boek van schrijven als je terug bent
Succes met de volgende etappe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
