Weg gespoelt, en hippiedorp

In de nacht van 16 juli zijn we zowat weggespoelt van de Col de Ares. Na een heerlijk dinertje op de camping, gingen we in ons tente liggen, het begon al te druppelen. Ik had een extra deken kunnen regelen want het zou maar 14 graden worden, dus ingepakt en wel sliepen we heerlijk in met zachte regendruppels op de tent.
Rond 2 uur begon het harder te regenen, om 5 uur bevonden we ons in een wolkenbreuk, met fel onweer en bliksem. Het onweer bevond zich in de valei naast ons, daarom waren we niet erg bang, maar het in onze valei kwam dan zouden we weggaan uit de tent. Om 7 uur regende het nog zo hard, en onder onze tent was een waterbed ontstaan.
We hebben onze spullen uit de tent gehaald, en zijn gaan schuilen in een houten hut, en de tent laten staan. We waren niet alleen, er waren ook 2 andere pelgrims, een Duits stel.
Laten we ze Hansel en Gretzel noemen. Compleet met haarband en houtenstok, verwilderd, alsof ze net met een aligator hadden gevochten. We hadden ze al gehoord, want de paniek was aardig compleet onder die 2, want, zo bleek, hun tentje van niet waterdicht geweest.
We boden ze een kop koffie aan, en zijn gaan wachten in de bar, waar ook paniek was. De hele toko was ondergelopen en iedereen was met man en macht zandzakken aan het neer zetten en water af te zuigen. Zo extreem hadden ze zelden meegemaakt. We wilde vandaag de beneden route nemen, maar hoorde we, de rivieren waren overstroomd. Zat er niet in. Het werd dus de bovenroute. Maar eerst moesten we wachten, want inmiddels regende het om 9 uur nog steeds. We hebben moeten wachten tot 11.30, en toen konden we met regenkleding het redelijk droog houden. Op pad, gevolgd door onze duitse vrienden, gingen we naar boven. 20 km, 900 meter, ongelijke paden lag voor ons. Niet alleen dat, maar die paden waren rivieren geworden. Het water spoot van de berg, en wij maar over boomstammen de 'rivieren' over, omhoog naar droog gebied. We hebben prima samengewerkt, en Hansel al psamen zingend, Gretzel 2de stem, liepen we de berg af. Avontuurlijk kan je het noemen.

Onze brstemming was St-Bertrand-de-Comminges, een belangrijke stop voor de pelgrims. Een klein dorp, met een grote katherdraal. Boeiende geschiedenis. Op de puinhopen van een verwoeste romeinse stad (theater nog te zien) bouwde een ridder de kathedraal. Toevallig aan de weg naar Compostella, trok dat natuurlijk veel pelgrims. De kerk ving ze op, en Bertrand werd bisschop. Hij ligt daar een begraven.
We hebben een hotelletje genomen (Hans en Petra, bedankt!!!) want na die nacht waren we daar echt aan toe.

Na een lekker ontbijten bezochten we de kathedraal en vervolgde onze weg. Naar Aneres, gaan zou een camping zijn. We weken iets af van de route, want we waren wel klaar met insectenbossen. We kwamen langs een huisje met een schelo en gelijk werden we vriendelijk begroet door een ouder stel. Ze nodigde ons uit voor een kopje koffie. En zo zaten wij, in een kneuterig keukentje te nippen aan de koffie. Alleraardigst stel, en takkelend en takkelend legde we uit in het frans wat onze plannen waren. Ze gaf ons 2 zelfgemaalte jammetjes mee, zo lief. Het was hartverwarmend.
Eenmaal in Aneres bleek er geen camping te zijn. Er was wel een open cafe en daar stopte we om bij te komen en om inlichtingen op te doen. De man zei dat we hier konden slapen, ze hadden een kamer met stapelbedden. Nou dat was een geluk zeg. We stemde toe, en bestelde een frisje. Een cola! Dat hebben we niet zei de man. Dat is een politiek dingetje. Want het is Amerikaans. Zijn jullie Amerikaans??? Streng keek hij ons aan. Nee nee nee, zeiden we snel. Oef, dat scheelde weinig, want we hadden vast niet mogen blijven anders.
Uit het gebouw waar die kamer was kwamen allerlei mensen. Het ging maar door. En toen kwamen de trommels, fluit. We keken elkaar aan en dachten hetzelfde. 10 minuten later hadden we een hotel geboekt op 2.5 km afstand en zijn als gekken gaan lopen. Hell no!!! Hier gaan we niet blijven!

We zijn nu in een fijne B&B 3 km buiten de route. De eigenaars zijn jawelll Nederlanders! We kunnen eten en slapen, en zijn echt heel vriendelijk. We zijn blij dat we een slaapplek hebben, want dat was een beetje spannend. Voor morgen staat Esparros, 21 km, want tja we moesten ontsnappen uit dat hippiekamp, en die kilometer komen er nu wel bij.
Een goeie camping die bestaat, en daarna is het gedaan met het kamperen en hebben we onderdak gereserveerd.
Zaterdag komen we al aan in Lourdes!