Aan de voet van de Pyrenëen

We zijn aangekomen in Audressein, een dorpje aan de voet van de Pyrenëen. De komende week dalen we wat zuidelijker, en dat betekend: berghoppen. En daar staan we niet over te juichen. Ten eerste wordt het dit weekend snikheet. Met als hoogtepunt zondag. Dan zakt de temperatuur met 10 graden volgende week en lopen we in de koelte de laatste loodjes naar Lourdes. Dan hoeven we ook niet meer zo vroeg op (4 uur). Dat doen we nog steeds, we zijn dan rond de middag 'binnen' zoals we dat noemen.

We lopen veelal op de gps, de GR stuurt ons onnodig over heuvels. Super voor een mooie wandeltocht, maar als je heuvelloos precies op de zelfde plek uitkomt, dan is dat erg onnodig. De Pyrénëen móeten we over om het doel te bereiken, dat is wat anders dan zinloos heuvelhoppen.
De kilometers blijven het zelfde, en geloof ons, daar hebben we al een flinke kluit aan.
We komen nu in wat minder bevolkt gebied, en dan merk je. Geen supermarktjes meer, geen café's (al is het aantal barretjes al heel weinig), geen terrasjes of winkeltjes. Dat betekend plannen, maaltijden plannen, route aanpassen, bij welke camping kunnen we eten enz enz. Vandaag ons rot lopen zoeken naar een kleine buurtsuper. Niet te vinden! We zagen de bui al hangen... dat worden droge crackers vanavond. Maar dankzij Google *hooorééé voor google* zou er in een dorpje een klein supermarktje zitten. Route omgegooit, naar het dorp gelopen en ja hoor, een bio winkeltje.
Ondanks we in een hotel zitten gaan we op de kamer koken. Het werd een salade van avocado, feta, tofu (je wordt creatief), ui en tomaat met brood. Het was smullen. Zelfs zonder peper, zout en olie. Zijn we gelijk van ons fors zout gebruik af. We kochten een lokale bergkaas en op de plaats van bestemming hebben we dat lekker buiten zitten opsmikkelen voor het huis van 'Gran mère' zoals Marty de Franse burgermeesters noemt (zie één van de vorige blogs, leuk taalfoutje van Marty, hij bedoelde Mairie)

De natuur en omgeving is adembenemend. We volgde vandaag een bergrivier stroomopwaards en kwamen mooie watervalletjes tegen. Maar vooral de bergen die voor ons verrezen. Wow!

Ons hotel was gesloten. Putsie, we willen rusten! Gelukkig stond er een telefoonnummer op de deur, dus ik bellen. Ik vraag altijd maar eerst in het frans of ze engels spreken, want dat communiceerd gewoon weg makkelijker. Zo niet, dan ga ik verder in het frans. Maar goed, ik vroeg dat dus, zegt ze echt keihard: NO!! Hahhaaa okee. Nou blijkbaar heb ik het goed gezegd want 5 minuten later stond ze voor ons neus met de sleutel. Fijn!! Eind van de middag bezochten we het dorpje en kwamen we langs de kaft van ons boekje. Op precies dezelfde plek maakte we een foto :) Er stond een prachtig 11de eeuws kerkje met fresco's uit de middeleeuwen. Dat zijn ware pareltjes. Toen wilde we een frisje drinken, alleen... dat houdt dus ook een beetje op. We hadden er zo'n zin in! Gelukkig smaakt het water hier naar Spa blauw, en das mijn lievelingswater dus dat was ook oke. Nog 2 dagen vroeg op, en dan staan we weer normale tijd op. We kunnen niet wachten!

Morgen slapen we op 1100 meter in een tent, en dat wordt vast weer een heel avontuur!