Binnen de kasteelmuren

We slapen vannacht in de tuin van een kasteel met 2 zwarte zwanen, 1 brulkikker, een zwijn, kippen en 2 honden. En hoe dat weer is gekomen lees je nu. (Je verwacht het misschien al, het was een dol-dwaas avontuur)

Goed, gisteren waren we zo welkom in Domein Lou Castet bij een heel gastvrij en lief Nederlands stel. Het was heel gezellig, leuk gesprek gehad. Mensen met een ondernemings geest. Ik heb mijn gegevens achtergelaten van Mangalah Yoga om wellicht in de toekomst samen te werken.
De omgeving hier is prachtig! Hoge bergen met sneeuw en groenen heuvels en valeien. Er zijn hier veel thermen en dat verbaast ons niks. De lucht is schoon en de energie goed.

Goed en wel op weg. We volgde het pad, op weg naar Esparros, daar zou een camping zijn. Nou moet ik zeggen... die informatie klopt vaak niet, maar we waren zo slim geweest op de website op te zoeken en het bestond. Een bar, een zwembad. Mooi! Want we kwamen geen supermarktje meer tegen. We hadden flink ontbeten dus we konden er wel tegen aan. De weg werd steeds slechter aangegeven en uiteindelijk hebben we een uur staan kl*oten om de weg te zoeken. Eerst moesten we over een touw, de pijlen waren weggeschuurt, toen als een slangenmens onder electriciteits draden. Mhmmzzz iemand wilt duidelijk niet dat we hier lopen. We kwamen uit bij een boerderij, en daar kregen we gelijk 2 waakhonden naar onze kuiten. We hebben vaak last gehad van dat soort problemen, en loopt een van ons altijd met een stok. Gisteren een Jack Russel een por gegeven, vals ding, droop gelijk af. We laten ons niet bijten. Maar anyway, de boer was not amused, en had denk ik de weg gesaborteerd.
Na veel gezoek toch het pad gevonden (bedankt google maps) en zo vervolgde we onze weg naar een dorpje met hopelijk een supermarktje.
We lopen langs schapen, he leuk schapen. *loopt door*, hoort enorm gegrom, en geritsel, ziet een mega grote hond op ons af rennen. Whhaaaaaa ik ben het hoger op gaan zoeken maar dat was natuurlijk enorm kansloos. Marty had inmiddels een boomstam van 3 meter in zn handen, en ik besloot het op een rennen te zetten. WEG, WEG van de kudde NU!!! En daar gingen we, in flinke drap *met boomstam* het bos door, naar beneden. Niet te filmen. Mn hart zat in mn keel.

Beneden in Lortet was er geen dolende ziel te vinden, en bestond onze lunch uit 4 bon mamman koekjes, een halve lion, een halve sinaasappel en een kop koffie.
Het was inmiddels 31 graden, drukkend warm en er ging onweer in de lucht. We moesten snel zijn. We hebben onderweg echt genoten van het uitzicht want jemig! Dit zie je niet elke dag!
In Esporras kwamen we er achter dat de camping gesloten was. De chambre d'hotes 20 meter verder ook. Geen supermakt, ook hier niet. Pffff eten is toch wel belangrijk na deze dagelijke inspanning. We zagen dat in Laborde wel een supermarkt was, en we volgde ons gevoel, we kozen eten. We hebben een tentje mee, dus we konden altijd wild kamperen, en het gebied leende zich uitstekend hiervoor. Afijn, hijgend en zweetend als een otter kwamen we in het dorp (lag op een berg) en daar zagen we 'Epicerie Chez Claudette'.

Een zwerm vliegen begroette ons en achter de deur lag een hond en we wisten niet zeker of die leefde. Het was een bar, een supermarktje, katten opvang ineen. Claudette was een allerschattigst vrouwtje en leefde samen met haar moeder en 26 katten in het gebeuren. Het was even slikken, maar we hadden geen keus. Het was inmiddels gaan regenen, en we zaten droog. Daarbij hadden we de tijd op onderdak te regelen. We hadden een bordje met een telefoonnummer zien staan voor een kamer en ik belde. Ik legde uit wie we waren en of er een kamer vrij was. Claudette zag me stuntelen en stond op voor morele steun, ze sprak zelfs een woordje engels!
De vrouw aan de telefoon zei dat er geen plek was. Claudette zei dat dat bullshit was, want zo vaak werd het niet verhuurd. Maar ze kende wel iets: Le petit Chateau beneden. Daar waren we langs gekomen, maar er stond verder niks.
Ik zocht het op, en ja hoor, er was ook een heuse minicamping.
De heldin van de dag: kattenvrouwtje Claudette had ons niet alleen van vers keihard diepvriesbrood en levensmiddelen voorzien, maar ook van een koude cola en onderdak. We waren haar zeer dankbaar en kochten dr tokotje leeg.

Ik belde de kasteelvrouw en we waren welkom! Ze waren pas net open en de 1ste gasten moesten nog komen. Achter het kasteel was een ware kinderboerderij, pipo wagens en een klein kampeer terrein met wc en douche. Dus daar zitten we nu! We zijn echt dankbaar, al is het niet ideaal. Laatste dag kamperen, 50 km voor Lourdes. Wij houden ons hart vast voor morgen haha!