Van tuinhuis naar wijnhuis
Door: Coralie
Blijf op de hoogte en volg Marty&Coralie
03 Juli 2018 | Frankrijk, Saint-Couat-d'Aude
Nou twordt weer een heel verhaal hoor. Waar zal ik eens beginnen...? Gisteren geen blog, want wij waren samen aan het overleggen of we hier wel mee door wilde gaan. Marty telde z'n 4de blaar, we kwamen oververhit aan, voeten die er af vielen, en ik kreeg op mijn achter benen rode warme uitslag (of volgens Dr. Google Golfers vasculitis). Onderweg kon Marty bijna niet meer lopen van de pijn en heb ik spartaans zijn blaren doorgeknipt en verbonden langs de kant van de weg.
Het was dus tot zover redelijk te overzien, en toen kwam de hitte. 34 graden, asfalt wegen die zo heet waren dat de warmte opsteeg. Geen zuchtje wind. DAT mensen heet een lijdensweg!!! Doen we aan lijdenswegen?! NEE!
Afin, eenmaal die camping opgestrompelt kregen we gelijk water van de camping bazin, en mochten we kiezen: een tent plek, of een tuinhuis met bed. Daar hoefde we niet lang over na te denken. Tuinhuis it is joepie! En het zwembed voor ons kot, nou dat was goddelijk.
Eenmaal een beetje bijgekomen, moesten we het wel ff serieus hebben over het vervolg, want we zijn wel knettergek, maar niet levensmoe. We hadden 3 opties. 1. We kappen er mee. 2. We nemen een bus naar Carcassonne en gaan vanuit daar verder. 3. De gaan in de vroege ochtend lopen, 4 uur op, 5 uur wandelen. We konden het niet over ons hart verkrijgen om op te geven. Dalijk, komen we in iets koelere gebieden, omdat we de hoogte in gaan. We kozen voor optie 3.
En ja hoor, die wekker ging om 4 uur, en om 5 uur liepen we in de koelte '22 graden' en de fijne wind. Eindelijk konden we ons bezig houden met de omgeving. Want het is adembenemend mooi hier. Wijnranken tot de horizon, met achter bergen. Fruitbomen, waar we van plukken. We zijn tenslotte pelgrims, wij mogen dat ;) In de kleine dorpjes bevoorraden we ons, en eten we alleen maar chocolade broodjes njom.
Op booking reserveerde we een B&B, want wildkameren zit er echt niet in. En we liepen lekker in de koelte tot een uur of 10, met nog 7 km te gaan. Dat was heel wat anders dan gisteren.
1.5 snithete uren verder werden we aan de rand begroet door Philipe, de zoon van ons adres, zo bleek later. Hij zei dat hij op ons zou wachten daar. We werden vriendelijk begroet door de hond. We stonden voor een prachtig pand met een trap die zich splitst naar links of rechts. Daar voor die splitsing stond de schelp weer. Het wordt bijna eng.
Philip zei dat zijn vader naar de wijngaard was (whhuttt zei ie echt wijngaard?) en zn moeder was een boodschapje aan het doen. We kregen een koud glas water en onze kamer.
En daar zijn we nogal mee in ons nopjes. We gaan zo lekker iets drinken. In mijn geval wil ik die wijn wel eens proeven!
En morgen halen we het zelfde trucje uit. Carcassonne wacht op ons! En daar bij de cathedraal vinden we de bekende gele pijlen, op naar koeler gebied! We vinden het al een wonder dat we hier zijn aangekomen. We zijn een stuk positiever dan gisteren en hebben hoop, want dat waren we even verloren.
De koelte hier in dit huis en een goede nachtrust zal ons goed doen, en morgen dat gaan we er weer voor!
(Foto's volgens straks)
Het was dus tot zover redelijk te overzien, en toen kwam de hitte. 34 graden, asfalt wegen die zo heet waren dat de warmte opsteeg. Geen zuchtje wind. DAT mensen heet een lijdensweg!!! Doen we aan lijdenswegen?! NEE!
Afin, eenmaal die camping opgestrompelt kregen we gelijk water van de camping bazin, en mochten we kiezen: een tent plek, of een tuinhuis met bed. Daar hoefde we niet lang over na te denken. Tuinhuis it is joepie! En het zwembed voor ons kot, nou dat was goddelijk.
Eenmaal een beetje bijgekomen, moesten we het wel ff serieus hebben over het vervolg, want we zijn wel knettergek, maar niet levensmoe. We hadden 3 opties. 1. We kappen er mee. 2. We nemen een bus naar Carcassonne en gaan vanuit daar verder. 3. De gaan in de vroege ochtend lopen, 4 uur op, 5 uur wandelen. We konden het niet over ons hart verkrijgen om op te geven. Dalijk, komen we in iets koelere gebieden, omdat we de hoogte in gaan. We kozen voor optie 3.
En ja hoor, die wekker ging om 4 uur, en om 5 uur liepen we in de koelte '22 graden' en de fijne wind. Eindelijk konden we ons bezig houden met de omgeving. Want het is adembenemend mooi hier. Wijnranken tot de horizon, met achter bergen. Fruitbomen, waar we van plukken. We zijn tenslotte pelgrims, wij mogen dat ;) In de kleine dorpjes bevoorraden we ons, en eten we alleen maar chocolade broodjes njom.
Op booking reserveerde we een B&B, want wildkameren zit er echt niet in. En we liepen lekker in de koelte tot een uur of 10, met nog 7 km te gaan. Dat was heel wat anders dan gisteren.
1.5 snithete uren verder werden we aan de rand begroet door Philipe, de zoon van ons adres, zo bleek later. Hij zei dat hij op ons zou wachten daar. We werden vriendelijk begroet door de hond. We stonden voor een prachtig pand met een trap die zich splitst naar links of rechts. Daar voor die splitsing stond de schelp weer. Het wordt bijna eng.
Philip zei dat zijn vader naar de wijngaard was (whhuttt zei ie echt wijngaard?) en zn moeder was een boodschapje aan het doen. We kregen een koud glas water en onze kamer.
En daar zijn we nogal mee in ons nopjes. We gaan zo lekker iets drinken. In mijn geval wil ik die wijn wel eens proeven!
En morgen halen we het zelfde trucje uit. Carcassonne wacht op ons! En daar bij de cathedraal vinden we de bekende gele pijlen, op naar koeler gebied! We vinden het al een wonder dat we hier zijn aangekomen. We zijn een stuk positiever dan gisteren en hebben hoop, want dat waren we even verloren.
De koelte hier in dit huis en een goede nachtrust zal ons goed doen, en morgen dat gaan we er weer voor!
(Foto's volgens straks)
-
03 Juli 2018 - 13:50
Ad:
Tja, ik had al zo'n voorgevoel dat jullie tocht niet lang goed kan gaan. Klimaat en het isolement is niet zonder risico. Heel verstandig om "voor de hitte" uit te lopen. Veel plezier onder de Fransen en tot de volgende blog -
03 Juli 2018 - 15:30
Florentine:
Als moeder weet ok dat Coralie samen met Marty doorzetten en wel in alle veiligheid. Bon courage et le bonjour en France. Bisous. Mamie -
03 Juli 2018 - 16:08
Marc Eykmans:
Amai wat een verhaal -
03 Juli 2018 - 18:02
Tamara:
Wat knap dat jullie doorzetten. Succes en geniet van je wijntje Coralie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
